نوّاب چهارگانه کسانى بودند که در غیبت صغرى از طرف امام(علیه السلام)داراى
وکالت خاصّه بودند.آنان به ترتیب و بنا به تسلسل تاریخى عبارت بودند از:
1ـ عثمان بن سعید العمرى، مدّت نیابت پنج سال،2ـ محمّد بن عثمان العمرى،
مدت نیابت حدود چهل سال،3ـ حسین بن روح نوبختى، مدّت نیابت حدود بیست و یک سال
،4ـ و على بن محمّد سمرى، مدّت نیابت سه سال.و با پایان زندگى این چهار نفر،
دوران غیبت صغرى در سال 329 هجرى به پایان رسید و سپس دوران غیبت کبرى آغاز
گردید.تحرّکات و تلاش هاى آنان - بدون این که مأمورین را به خود جلب کنند - بسیار سرّى بود.
